Dwie dziewczyny, Ukrainka i Gruzinka, spotykają się przy automacie do kawy w gruzińskim supermarkecie. Łączy je wspólny wróg, podobne traumatyczne wspomnienia i… determinacja, by nie mówić po rosyjsku.

Sztuka Leny Laguszonkowej jest jak wehikuł czasu, który wrzuca bohaterki do 2008, 2014 i 2022 roku, gdzie czyhają wspomnienia młodzieńczych marzeń, wydarzeń historycznych i absurdalnej rzeczywistości krajów postsowieckich. Po drodze dziewczyny angażują się w surrealistyczny konkurs przypominający Eurowizję, w którym muzyczne przeboje o geopolitycznych tematach mogą (czy nie mogą?) otworzyć ich krajom drogę do Unii Europejskiej. Do tego jeszcze NATO, Olimpiada i rozróba na półkach sklepowych.

Feministyczny czarny humor, pop-kultura i karykatura, polityka i osobiste traumy, a w tle echo realiów życia codziennego krajów postsowieckich, napięć i wpływów, które do dziś mają absurdalne skutki dla pojedynczych osób i całych regionów. Wszystko to łączy się w polsko-gruzińsko-ukraiński szalony rajd po świecie, który stanął na głowie.